Semafor kształtowy karzełkowy ujednoliconej konstrukcji stosowany na kolejach niemieckich i polskich. Opracowanie umożliwia wykonanie różnych wariantów konstrukcyjnych:
- semafor jedno- lub dwuramienny,
- semafor stojący samodzielnie lub przystosowany do mocowania na pomostach,
- trzy różne wysokości słupa semafora (3 m, 4,5 m, 5,5 m),
- ramiona w odmianie negatywowej oraz w wersji skróconej (trzy różne długości),
- różne typy napędu:
- napęd pędniowy końcowy,
- napęd pędniowy pośredni (tylko do semafora stojącego samodzielnie),
- napęd elektryczny;
- wyposażenie dodatkowe:
- sprzęgła sygnałowe,
- kontakty sygnałowe,
- elementy doprowadzenia pędni podziemnej (semafor stojący samodzielnie),
- dodatkowe elementy do doprowadzenia pędni na pomoście lekkim lub ciężkim (wersja mocowana na pomoście).
Opracowano na podstawie:
- Einheitszeichnungen für Stellwerksteile, oprac. VES, Reichsbahn – Zentralamt, Berlin 1935 – 1943 (ze zbiorów P. Mierosławskiego);
- Erläuterungen zu den Einheitszeichnungen für Stellwerksteile (STELL ERL), Deutsche Reichsbahn, F. Ullmann GmbH, Zwickau 1941 (ze zbiorów A. Zielińskiego);
- Carstens, S.: Signale, tom 2, Verlagsgruppe Bahn GmbH – MIBA-Verlag, Norymberga 2009.
- Album rysunków konstrukcyjnych urządzeń zabezpieczenia ruchu pociągów, tom 1A, Wydawnictwo Komunikacyjne, Warszawa 1958. Kopia albumu dostępna za pośrednictwem strony plany.zonk.pl (ostatni dostęp: 25 września 2023);
- Mikulski, A.: Mechaniczne urządzenia zabezpieczenia ruchu kolejowego, WKŁ, Warszawa 1965
- Bronowski, J., Górecki, H., Mikulski, A.: Elektryczne urządzenia zabezpieczenia ruchu pociągów, Wydawnictwo Komunikacyjne, Warszawa 1957;
- zdjęcia egzemplarzy ze Skwierzyny, Torunia Wschodniego oraz egzemplarza ze Wschowy (obecnie w zbiorach PSMK).