Po dłuższej przerwie bez modeli nadszedł czas na wielki powrót. I to dosłownie. W dziale Pozostała infrastruktura kolejowa znajdziecie nowy model pomostu sygnałowego, który jest chyba największym dotychczas opublikowanym w Repozytorium opracowaniem. Ze względów technologicznych opracowanie podzieliłem na części. Osobno pojawi się kształtowa tarcza ostrzegawcza wisząca, przeznaczona do mocowania na tego typu konstrukcjach oraz, w znacznie późniejszym terminie, semafor karzełkowy.
Jeszcze słowo o konstrukcji. Pomosty te były określane jako lekkie, ponieważ ich nośność nie pozwalała na zainstalowanie więcej niż jednego sygnalizatora. Najczęściej ustawiane były tam, gdzie szerokość międzytorza nie pozwalała na ustawienie normalnego sygnalizatora. Egzemplarze spotykane w Polsce były najczęściej ustawiane nad lewym torem dwóch zbiegających się linii kolejowych. Przedwojenne przepisy kolei niemieckich bezwzględnie wymagały aby sygnalizator zawsze znajdował się po prawej stronie tj. od strony stanowiska maszynisty. Tak więc gdy międzytorze było za wąskie, sygnalizator trzeba było umieścić nad torem na pomoście. Późniejsze zmiany w przepisach pozwalały już na „tańsze” rozwiązanie polegające na ustawianiu sygnalizatora z lewej strony, przy zastosowaniu odpowiedniego oznakowania (w Polsce wskaźnikiem W5).
Model wzorowany jest na dwóch pomostach z 1920 r. które do 2013 roku stały nad nieczynnym odgałęzieniem z Lipinki Głogowskiej na stacji Wschowa (tarcza ToP i semafor P1/2). Na szczęście obie konstrukcje uniknęły losu wsadu wielkopiecowego i trafiły do zbiorów PSMK w Parowozowni Skierniewice, gdzie oczekują na renowację. Konstrukcja pomostów pochodzi jeszcze sprzed okresu normalizacyjnego na kolejach niemieckich, dlatego egzemplarze te nieznacznie różnią się od ostatniego pomostu tego typu zachowanego w Wolsztynie (tarcza ToB na linii z Żagania).