Latarnie i wskaźniki świetlne stosowane na liniach kolejowych PKP od 1946 do 1959 roku.
- latarnia wskaźnika położenia rozjazdu pojedynczego, lewego lub prawego,
- latarnia wskaźnika położenia rozjazdu łukowego,
- latarnia wskaźnika położenia rozjazdu krzyżowego podwójnego (tzw. latarnia Cauera),
- latarnia na wykolejnicę (lewa lub prawa),
- latarnia na obrotnicę,
- latarnia na kozioł oporowy,
- latarnia na żuraw wodny,
- wskaźnik numeru toru lub grupy torów przygotowanych do wjazdu W2a,
- wskaźnik kierunku wyjazdu W2b,
- wskaźnik zezwolenia na jazdę (powtarzacz do semafora grupowego) W3,
- wskaźnik miejsca zatrzymania czoła pociągu W5,
- wskaźnik początku (W8a) i końca (W8b) ograniczenia prędkości (prędkości od 10 do 80 km/h),
- wskaźniki odcinka jazdy z popychaniem W9a i W9b,
- wskaźniki ograniczonej drogi hamowania W19, W20 (wersja przejściowa obowiązująca od 1956 roku),
- wskaźnik zmiany prędkości w kierunku zwrotnym W21 (prędkości 50, 60, 70, 80 i 90 km/h, wersja przejściowa obowiązująca od 1956 roku),
- nieoświetlone tarcze wskaźników na rozjazdy pojedyncze i wykolejnice.
Opracowania zawierają reguły ustawiania wskaźników względem skrajni oraz model koziołka (zwrotnika) do mocowania latarni dla rozjazdów i wykolejnic. Opracowanie w skali 1:25 zawiera dodatkowo elementy umożliwiające wykonanie typowych mocowań pozostałych typów wskaźników.
Opracowano na podstawie:
- Przepisy sygnalizacji na kolejach polskich Nr E. 1., Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1951;
- Album rysunków konstrukcyjnych urządzeń zabezpieczenia ruchu pociągów, tom 0, Wydawnictwo Komunikacyjne, Warszawa 1958. Kopia albumu dostępna za pośrednictwem strony plany.zonk.pl (ostatni dostęp: 22 kwietnia 2024);
- Mikulski, A.: Mechaniczne urządzenia zabezpieczenia ruchu kolejowego, WKŁ, Warszawa 1965;
- Kowalczyk, M. (Covalus): Ballada o sygnalizacji lat 50-tych (ostatni dostęp: 14 grudnia 2014);
- zdjęcia wskaźnika W8a/W8b z kolekcji M. Derenia.