Tarcza zaporowa kształtowa w wykonaniu karzełkowym, stosowana na PKP i kolejach niemieckich. Trzy różne odwzorowania obudów napędu:
- napęd przez pędnię drutową,
- napęd przez pędnię sztywną,
- napęd elektryczny.
Opracowano na podstawie:
- Album rysunków konstrukcyjnych urządzeń zabezpieczenia ruchu pociągów, tom 1A i tom uzupełniający, Wydawnictwo Komunikacyjne, Warszawa 1958. Kopia albumu dostępna za pośrednictwem strony plany.zonk.pl (ostatni dostęp: 17 grudnia 2014);
- Mikulski, A.: Mechaniczne urządzenia zabezpieczenia ruchu kolejowego, WKŁ, Warszawa 1965
- Bronowski, J., Górecki, H., Mikulski, A.: Elektryczne urządzenia zabezpieczenia ruchu pociągów, Wydawnictwo Komunikacyjne, Warszawa 1957;
- zdjęcia tarczy zaporowej z napędem elektrycznym ze strony Modellgetriebe (ostatni dostęp: 17 grudnia 2014).
Szybkie pytanie laika „kolejowego”: diorama z drezyną pancerną TATRA T-18 w polskim malowaniu. Skala 1:25. Czy jako drobny dodatek infrastruktury kolejowej, wrzesień 39′, ta tarcza będzie prawidłowym wyborem? Ewentualnie co innego, z zasobów REPOZYTORIUM, można by użyć? Ogólne założenie: boczny tor o znikomym natężeniu ruch. Podstawka 150x210mm. Bedę bardzo wdzięczny za sugestie i podpowiedzi.
Przepraszam za późną odpowiedź. Taka tarcza byłaby historycznie poprawna, ale należy pamiętać, że była stosowana tylko na międzytorzu przy małej odległości między osiami torów. Jeśli jest to pojedynczy tor, to bardziej miałaby sens normalna tarcza zaporowa lub tarcza manewrowa (może to być nawet tarcza stała). Oczywiście nie może też zabraknąć elementów doprowadzających pędnię do tarczy.
I na taką odpowiedź bardzo liczyłem. A cierpliwość, jest cnotą modelarzy ;-) Choć teraz mam za duży wybór , ale na coś się muszę zdecydować. Na pewno pochwalę się efektem finalnym. Wielkie podziękowania za pomoc.