Historyczne znaki drogowe stosowane na ziemiach polskich w okresie od 1909 do 1939 (znaki zgodne z Konwencją Paryską z 1909 roku, Konwencją Paryską z 1926 roku oraz Konwencją Ujednolicającą z 1931 roku).

Schron przeciwodłamkowy (Splitterschutzzelle) znormalizowanego typu przeznaczonego dla terenów kolejowych (jeden właz wejściowy, płaski dach). W modelu w skali 1:25 i 1:35 istnieje możliwość wykonania otwieranego włazu i wnętrza.

Sygnalizatory świetlne karzełkowe pierwszej generacji powojennej stosowane na PKP. Opracowanie umożliwia wykonanie sygnalizatorów klasycznych (systemu Ericssona) trzy-, dwu- i jednokomorowych starszej konstrukcji (masywne komory sygnałowe, szeroka podstawa, prostokątne drzwiczki inspekcyjne) oraz tarcz zaporowych w wykonaniu Westinghouse’a (komora w kształcie wycinka koła).

Sygnalizator próby hamulców zespolonych (sygnał Rhs), montowany na międzytorzu lub peronie.

Standardowe zewnętrzne szafy aparatowe na urządzenia sterowania ruchem kolejowym i wyposażenie rogatek. Dwie wersje wykonania: średnia, typowa i duża, tzw. telefoniczna.

Latarnie i wskaźniki świetlne stosowane na PKP i ziemiach polskich przed 1959 r.: latarnie rozjazdowe, latarnie ograniczenia prędkości i inne.

Przedwojenne wskaźniki i sygnały stałe PKP stosowane także w okresie okupacji, wskaźniki i sygnały stałe DR stosowane na PKP w okresie okupacji, wskaźniki i sygnały PKP stosowane przed 1959 r.

Oznakowanie ładunków niebezpiecznych: tablice/naklejki identyfikujące rodzaj niebezpieczeństwa, pomarańczowa tablica dla pojazdów przewożących substancje niebezpieczne, tablice ADR z kodem niebezpieczeństwa i inne.

Latarnie i wskaźniki świetlne stosowane na PKP: latarnie rozjazdowe, latarnie zaporowe (na kozioł oporowy, żuraw, wykolejnicę itd.), wskaźniki świetlne W4, W10a, W10b, W19, W20, W21, W24, W26a i W26b.

Znaki pochylenia podłużnego PKP (tzw. pochylniki) dla linii niezelektryfikowanych, dla wszystkich typów załomów. Opracowanie zawiera reguły ustawiania pochylników.